اصول دين بهاييت، اصولی است انشعاب یافته از فرقه بابیه، که اصول و مبانی اعتقادی و احکام آن را دربرمی‌گیرد. بنیانگذار فرقه بابیه، علی محمد شیرازی، از طریق آشنایی با فرقه شیخیه، اطلاعات محدودی پیرامون مسائل عرفانی تفسیر آیات و احادیث اسلامی کسب نمود.
پس از مرگ سید کاظم رشتی، سید علی محمد در ابتدا خود را باب و نایب خاص امام زمان و واسطه فیض رسانی و ارتباط آن حضرت با مردم معرفی می نماید، و پس از اندک زمانی، در بالای منبر به مردم اعلام می دارد: من خود امام زمان هستم!
به مرور زمان پس از آن که گروهی از پیروانش، با جسارت اساس اسلام را منسوخ دانستند، علی محمد باب با حمایت علنی و تلویحی سفارت روس در تهران، پا را فراتر نهاده و از ادعای مهدویت، به ادعای نبوت تغییر شکل می دهد، و سپس با نوشتن کتاب “بیان” به نسخ احکام شریعت اسلام می‌پردازد.
سرانجام باب در آخرین نوشته اش به نام “لوح هیکل الدین” مدعی مقام الوهیت نیز می‌شود، هر چند نامبرده در مناظراتی که با علمای ایران در شیراز، اصفهان و تبریز انجام دادند، نتوانست از عهده اثبات مدعیات سنگین خویش بر آید، و این امر به همراه وجود خطاهای بسیار ادبی و علمی در آثار الواح وی، و مهمتر از آن ظلم و جنایاتی که پیروان او در مناطق مختلف کشور مرتکب می شدند، باعث گردید چندین بار توسط حکومت وقت دستگیر و هر دفعه از گذشته خود ابراز ندامت نماید.
لیکن هر بار توبه را می شکست، و دوباره تبلیغ و آشوب را شروع می نمود، تا اینکه سرانجام در تبریز، به جرم ارتداد (طبق فتوای علمای تبریز) به فرمان امیرکبیر تیر باران شد.
پس از مرگ باب، از آنجا که وی به ظهور فردی پس از خود، با مقام “من یظهره الله” نوید داده بود، افراد زیادی ادعای چنین مقامی کردند، که توسط حسین علی و همکاری یحیی، یا کشته شدند، یا از ادعای خود دست برداشتند.
سپس میرزا حسینعلی، مقام پیامبری را برای خود ادعا کرد و از اینجا، نزاع اصلی میان بابیان آغاز شد. بابی هایی که ادعای حسینعلی را نپذیرفتند و بر جانشینی یحیی باقی ماندند، “ازلی” نام گرفتند و پیروان حسینعلی (بهاء الله)، “بهایی” خوانده شدند. او با ارسال نامه هایی به اطراف، رسم و آیین جدید را اعلام و عده‌ای از بابیان، به او ایمان آوردند.
بهاءالله مقامات زیادی برای خود ادعا کرد که مهمترین آنها مقام “الوهیت” و “ربوبیت” بود، و همچنین ادعای شریعت جدیدی نمود و با نگرش کتاب‌هایی نظیر ایقان، اقدس، لوح اشراقات، بدیع، مجموعه الالواح، که بر اساس تفکر و اعتقادات و تعالیم باب تنظیم یافته، اصول دین بهائیت را بیان می نماید.
احکام دین بهایی، با بیان نوشته های سید علی محمد باب، میرزا حسینعلی (بهاء الله)، عبدالبهاء و تا حدی نیز شوقی افندی است، که از نظر بهائیان، مقدس بوده و در مجالس ایشان قرائت می شود.
هرچند کتب باب عموماً در دسترس بهائیان قرار نمی‌گیرد، و دو کتاب اقدس و ایقان میرزا حسینعلی، نزد آنان از اهمیت خاصی برخوردار است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر