آزار و اذیت بهائیان در ایران
جامعه بهائی در ایران، زادگاه آیین بهائیت، از زمان پیدایش این دین در قرن نوزدهم تاکنون همواره با تبعیض و آزارهای سازمان‌یافته روبه‌رو بوده است. به‌رغم آنکه بهائیان بزرگ‌ترین اقلیت مذهبی غیرمسلمان در ایران محسوب می‌شوند، دولت جمهوری اسلامی ایران این دین را به رسمیت نمی‌شناسد. این وضعیت تأثیرات گسترده‌ای بر زندگی ده‌ها هزار بهائی در کشور داشته است.
پیش‌زمینه تاریخی
آیین بهائیت در قرن نوزدهم در ایران (آن زمان به نام فارس شناخته می‌شد) پدید آمد و از همان ابتدا مورد مخالفت شدید نیروهای مذهبی و سیاسی محافظه‌کار قرار گرفت. پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷، شرایط برای بهائیان به‌شدت وخیم‌تر شد: صدها نفر از آنان اعدام، زندانی یا ناپدید شدند. این روند همچنان ادامه دارد و جامعه بهائی شاهد نقض گسترده حقوق بشر است.
اشکال مختلف آزار و تبعیض
آزار بهائیان در ایران اشکال گوناگونی دارد:
عدم شناسایی قانونی: دولت ایران آیین بهائی را به‌عنوان دین به رسمیت نمی‌شناسد. بهائیان اجازه فعالیت مذهبی رسمی ندارند و از هیچ حمایت قانونی برخوردار نیستند.
محرومیت از تحصیل: جوانان بهائی از تحصیلات عالی محروم می‌شوند. بسیاری از آنان از دانشگاه‌ها اخراج می‌شوند، تنها به دلیل اعتقاد دینی‌شان.
ممنوعیت شغلی: بهائیان اجازه کار در بخش دولتی ندارند. مشاغل شخصی آن‌ها نیز هدف فشارهای دولتی قرار گرفته و بسیاری از کسب‌وکارهایشان تعطیل می‌شود.
تخریب اموال: قبرستان‌ها و اماکن مقدس بهائیان تخریب شده، خانه‌هایشان مورد یورش قرار می‌گیرد و اموالشان مصادره می‌شود.
تبلیغات نفرت‌پراکن: رسانه‌های دولتی و وابسته به حکومت، به‌طور مرتب اطلاعات نادرست و تبلیغات منفی علیه بهائیان منتشر می‌کنند.
واکنش‌های بین‌المللی
نهادهای بین‌المللی مانند سازمان ملل متحد، عفو بین‌الملل و دیده‌بان حقوق بشر بارها آزار بهائیان در ایران را محکوم کرده‌اند. گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران، هر ساله موارد تبعیض و نقض آزادی دینی بهائیان را مستند می‌کند.
اهمیت آزادی دین
آزادی دین یکی از حقوق بنیادی بشر است که در ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است. آزار مداوم بهائیان در ایران، نقض جدی این اصل جهانی محسوب می‌شود.
نتیجه‌گیری
وضعیت بهائیان در ایران همچنان نگران‌کننده است. با وجود همه فشارها، بهائیان همچنان به‌صورت مسالمت‌آمیز به باورهای خود پایبند مانده‌اند و برای زندگی‌ای آبرومند، آزاد و عادلانه تلاش می‌کنند. بر عهده جامعه جهانی است که به این افراد صدا بدهد و برای رعایت حقوق بشر در ایران اقدام کند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر