۱۴۰۳ آبان ۲۷, یکشنبه

شعر اقبال وطن

 شیخ امد و خیمه زد به اموال وطن                     مانند جذامیان شده حال وطن

رحمت به زمان حمله قوم مغول                         شد بدتر از ان دوره چهل سال وطن

اسکندر اگر غارت و ویرانه نمود                       بدتر شد از او غارت امسال وطن

برخیز شکست پشت ایران کورش                      بر باد فنا نشسته امال وطن

پرواز به خود ندید ایران هرگز                          زیرا که شکسته شد پر و بال وطن

درشعر شرر به پا کن ای شاعر شب                   شوم است و چه بد شگون شد اقبال وطن

حافظ غزلی تازه بگو از سر شوق                      تا اینکه عوض شود مگر فال وطن

تا خستگی از وجود یاران برود                          خهندان بشود دوباره تمثال وطن

نرگس محمد نزاد


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

شعر تنها صداست که می ماند

  «خواهی نباشم و خواهم بود دور از دیار نخواهم شد تا «گود» هست، میان‌دارم اهل کنار، نخواهم شد یک دشت شعر و سخن دارم حال از هوای وطن دارم چابک...