«شعری برای ماه نان و خون و آزادی؛ آبان»
صدای پای شکستن صدای انسان بود
صدای نعره‌ی انسان ماه آبان بود
صدای غرش رعد از زمین به قعر زمان
صدای چکه‌ی خون بر کف خیابان بود
چه زخم‌های شریفی که خون‌دل خوردند
چه مادری که عزادار سفره‌ی نان بود
به شعله می‌رسد این داغ‌ها که ما داریم
به آفتاب! که میراث داغداران بود
ترک ترک ضرباتی که استخوان می‌خورد
جگرجگر غم و حسرت که زیر دندان بود
درخت قامت تان سربلند بود و رفیع
اگرچه موسم پاییز و برگریزان بود
به گریه دفتر این ماه را ورق زده‌ام
که خونچکان هزاران هزار انسان بود
وچشم‌های تو«محسن»*که قرص‌روشن ماه
و چشم‌های تو محسن که نان آبان بود!
محسن محمدپور، نوجوان 17 ساله‌ی خرمشهری که در اعتراضات نان و آزادی در آبان ماه 1398 به خون نشست؛ با چشم های مداوم بی‌تاریخش
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر