ویژگی‌های مظاهر ظهور در آئین بهایی
وحدت در جوهر، تنوع در بیان
مظاهر ظهور در حقیقت یکی هستند و تفاوت‌های ظاهری آن‌ها ناشی از تفاوت‌های زمانی و فرهنگی است. به گفته بهاءالله در کتاب ایقان:
«جمیع این مظاهر، مطالع آن شمس حقیقت‌اند... و اختلاف در بیان ایشان را باید به مقتضیات زمان و ظرفیت مردمان نسبت داد.»
قدرت خلاقه
مظاهر ظهور نه تنها آموزش‌دهنده‌اند، بلکه قدرت خلاقه دارند. آن‌ها روح تازه‌ای در بشریت می‌دمند، تمدن‌های جدید را بنیان می‌گذارند و بنیان‌های فکری را دگرگون می‌سازند.
واسطه فهم خداوند
از آنجا که ذات خدا برای انسان قابل درک نیست، شناخت خدا تنها از طریق مظاهر ظهور ممکن می‌شود. آن‌ها آیینه‌هایی هستند که صفات الهی را منعکس می‌کنند: مانند محبت، عدل، حکمت، قدرت و علم.
تفاوت مظاهر ظهور با پیامبران در دیگر ادیان
در بسیاری از ادیان، پیامبران سلسله‌ای از انسان‌های برگزیده‌اند که پیام خدا را به مردم می‌رسانند. در اسلام، به‌ویژه در نگاه شیعی، پیامبران دارای مقام عصمت‌اند اما همچنان مخلوق‌اند.
در آئین بهایی، مظهر ظهور مقام بالاتری دارد:
او فقط پیام‌آور نیست، بلکه تجلی صفات الهی است.
او صاحب اقتدار جهانی و خلاقه است.
او بنیادگذار عصر جدیدی در تمدن بشر است.
همچنین، در آئین بهایی بین پیامبران «عام» (مانند پیامبران بنی‌اسرائیل) و مظاهر ظهور فرق گذاشته می‌شود؛ فقط مظاهر ظهور تغییر بنیادین در زندگی معنوی بشر پدید می‌آورند.استمرار مظاهر ظهور و مفهوم «وحی تدریجی»
یکی از باورهای کلیدی در آئین بهایی، وحی تدریجی یا توالی ظهورات است. به این معنا که خداوند هر چند هزار سال یک بار، پیام‌آوری جدید برای هدایت بشر می‌فرستد. این توالی نه تصادفی، بلکه برنامه‌ای منظم و هدفمند برای رشد معنوی، اخلاقی و اجتماعی انسان‌هاست.
بنابراین، بهاءالله پایان‌دهنده وحی نیست، بلکه آخرین حلقه تا امروز در زنجیره‌ای از مظاهر ظهور است. به گفته‌ی او، مظاهر ظهور آینده نیز خواهند آمد، ولی نه زودتر از هزار سال پس از ظهور وی.
هدف اصلی مظاهر ظهور چیست؟
همه مظاهر ظهور با یک هدف مشترک آمده‌اند:
ارتقای معنویت و اخلاق بشر
ایجاد تمدن الهی بر روی زمین
آموزش یگانگی بشر و برابری انسان‌ها
ایجاد عدالت، صلح و پیشرفت
آنان آمده‌اند تا هر نسل را به مرحله‌ای بالاتر از رشد فکری و روحی برسانند.
